Rozdział 22

No One's PoV

            Wszystko wokół Angel stało się czarne, a cały pokój zaczął się tak, jakby kręcić. Jej ręce poleciały od razu do jej brzucha w celu ochronienia dziecka. Jakby jego los stanął w jej rękach. Justin w tym momencie odwrócił się w stronę schodów. On widział cień osoby na szczycie schodów, ale zanim zdążył wziąć oddech, gdy jego wzrok od razu padł na jego ukochaną, która spadała w dół schodów. Wszystko działo się jak w zwolnionym tempie. Justin szybko otworzył szklane drzwi balkonowe i wybiegł kierując się w górę po schodach, ale on był zbyt wolny. Angel spadła, kilkukrotnie uderzając o każdy schodek w jego starym domu.

            Angel była świadoma tego co dzieje wokół niej. Starała się ochronić swój brzuch, ale przy przedostatnim schodku najmocniej uderzyła w głowę i straciła przytomność. Jednak jej ramiona nadal były ciasno owinięte wokół jej brzucha. Nawet jej podświadomość próbowała chronić jej maleństwo.

            Selena patrzyła na całą sytuację z góry schodów, a na jej twarzy pojawił się przeraźliwy uśmiech. Wiedziała, że jest w cieniu i nikt nie pozna jej, podczas gdy bardzo podobała się jej sytuacja, która działa się przed nią. Potem jej wzrok padł na Justina, jego oczy były szeroko otwarte. Zauważyła w jego oczach łzy, strach, przerażenie i bezsilność. Selena poczuła ukłucie w sercu, gdy zobaczyła miłość w jego oczach, kiedy w końcu podbiegł do Angel i ukląkł przed nią. Głowa Angel była jak bez życia, bo wypadła z ramion Justin, gdy jego łzy kapały na jej policzki.

            - Niech ktoś zadzwoni po karetkę! TERAZ! Ona umiera!- Justin krzyknął głośno.

            Dopiero wtedy inne osoby w pokoju zwróciły wzrok na Justina i Angel. Twarz Ryana nagle pobladła, a Pattie szybko wzięła telefon i zadzwoniła po karetkę. Demi wyszła z kuchni i szklanka, którą niosła automatycznie wypadła z jej rąk rozbijając się na podłodze, gdy zobaczyła swoją przyjaciółkę w ramionach Justina, podczas gdy z jej głowy kapała krew. Demi szybko pokonała drogę przez tłum i odepchnęła Justina od Angel.

            - Co jej zrobiłeś?- zaczęła histerycznie płakać.

            - Demi cały czas byłem na balkonie.- niezmierna wściekłość opanowała Justina.

            - Co się jej stało? Ona krwawi.- Demi delikatnie dotknęła jej bladej twarzy przesuwając kosmyki włosów do tyłu.

            - Ja.....Ja widziałem tylko jak spada ze schodów. To wszystko.- Justin pokręcił głową z niedowierzaniem.

            - Selena...- Demi wyszeptała do siebie.

            - Gdzie jest Selena?- Justin od razu wiedziała o co jej chodzi.

            Oboje podnieśli głowy do góry szukając wzrokiem Seleny, ale nigdzie jej nie było.

            - SELENA!!!- Justin warknął głośno, przez co jego głos poszedł echem po mieszkaniu.

            - Tak?- nagle pojawiła się obok Pattie z niewinnym uśmiechem.

            - Gdzie byłaś?- Justin warknął przez zaciśnięte zęby.

            - Byłam z Ryanem cały ten czas.- wzruszyła ramionami, a jej wzrok padł na Angel. Ręce Seleny od razu poleciały do ust, a oczy miała szeroko otwarte.

            - Co się stało?- krzyknęła.

            Ryan obserwował wszystko z boku. Wiedział dobrze, że Selena była doskonałą aktorką, ale to było zbyt wiele nawet na nią. Oczy Justina czekały na potwierdzenie z jego strony, że Selena była z nim cały ten czas. Ryan nie chciał kłamać, ale kiwnął głową wbrew swojej woli. Justin z powrotem odwrócił się w stronę Angel i zobaczył krew, która ciekła po jej nogach.

            - Demi! Jej dziecko! Ona krwawi!- Justin krzyknął z przerażeniem.

            - Co?- Demi spytała zaskoczona.

            - Jej nogi. Krew cieknie po nich.- Justin wyjąkał, klęcząc przy jej stopach.

Angel's PoV

             Słyszałam ich krzyki, czułam czyjeś łzy spadające na moje policzki. Wiedziałam, że to były jego, mojego Justina, ale nie mogłam otworzyć oczu, aby to zobaczyć. Ból w moim brzuchu był nie do opisania. Wiedziałam, że tracę ją. Wiedziałam, że ona odchodzi.

Wiedziałam, że nigdy się z nią nie spotkam.

            - Mamo?- nagle usłyszałam dziecinny głos, który zatrzymał się wokół mnie. Wtedy zobaczyłam piękne anielskie blond loczki przed moimi oczami.

            - Kim jesteś?- spytałam cicho, patrząc na najpiękniejszą istotę, jaką kiedykolwiek widziałam.

            - To ja mamo, Drew.- moja córka powiedziała pokazując swój cudowny uśmiech, który oświetlił całą przestrzeń wokół nas.

            - Ale to nie możliwe. Przecież nie przyszłaś jeszcze na świat.- wyjąkałam.

            - Mamo, ja nie urodzę się. Nigdy nie będziesz mogła trzymać mnie w swoich rękach, nigdy nie będziesz mogła mówić, że mnie kochasz. Moje przeznaczenie skończyło się zbyt wcześnie, ale nie za późno by mama i tatuś byli razem, szczęśliwi. Każdy anioł ma swoją misję, gdy idzie na Ziemie, moją jest abyście ty i tata byli razem.- łzy spływały mi po policzkach, gdy uświadomiłam sobie co mówiła.

            - Drew ja chcę Ciebie. Nawet jeśli to oznacza, że stracę Justina na zawsze.- szepnęłam robiąc krok w jej stronę.

            - Mamusiu ja nie mogę się narodzić. Moje życie nie nastanie. Ale musisz pamiętać, że zawsze będę przy tobie i tacie. Zawsze będę miała oko na Was.- jej oczy, piwne dokładnie jak u Justina, patrzyły na mnie.

            - Drew, Kocham Cię. Kocham Cię najbardziej na świecie i nie mogę Cię stracić.- położyłam rękę na jej policzku, płacząc.

            - Też Cię Kocham. Nie płacz już mamusiu. Zasługujesz na całe szczęście na tym świecie i to co chcę powiedzieć to, to, że to szczęście jest przy moim tatusiu. Tylko z nim możesz być szczęśliwa, bardzo szczęśliwa.- jej maleńkie ramiona owinęły się wokół mojej szyi.

            Chciałam jej jeszcze dużo powiedzieć, ale zanim mogłam, jej piękne duże usta dotknęły mojego policzka i już jej nie było. To był moment w którym wiedziałam, że ją straciłam.

No One's PoV

            Justin siedział w poczekalni z Demi, pocierając jej ręce. Był wyraźnie zdenerwowany. Demi próbowała z nim rozmawiać, ale on był zły i wściekły, aby powiedzieć jej, żeby się zamknęła. To zabijało go od wewnątrz to, to, że nie wiedział co się dzieje z Angel, która straciła dużo krwi i nie wiedział co się dzieje z jej dzieckiem, które nosiła w brzuchu. Justin czuł się winny, bo wiele razy w myślach chciał, aby tego dziecka nie było, ale teraz chciał je uratować.

            Zanim mógł zająć czymś myśli lekarz pojawił się i zaczął iść do niego. Justin natychmiast pomyślał o najgorszym, jego serce z cisnęło się i poczuł dziwny ból w klatce piersiowej, który był nie do wytrzymania.

            - Kto tu jest od panny Evans?- lekarz spytał cicho.

            - On, Justin Bieber.- Demi powiedziała szybko, zanim Ryan mógł zaprotestować.

            Ryan, który cały czas był po drugiej stronie korytarza z Seleną, nie powiedział ani słowa. Wiedział, że Angel i Justin byli dla siebie stworzeni, po wyrazie twarzy Justin, gdy trzymał nieprzytomną Angel. On zaakceptował to.

            - Panie Bieber, niestety mam dla pana bardzo trudne pytanie.- lekarz zaczął. Jego słowa dały nadzieje Justinowi, który obawiał się śmierci Angel.

            - Powiedz to, ja zrobię wszystko, by tylko ona żyła.- powiedział szybko.

            - Nie możemy ochronić Angel i jej dziecka. Musisz podjąć tą decyzję. Ona czy dziecko. Są tylko takie opcje, bo możemy jeszcze uratować dziecko i istnieje możliwość, że ono przetrwa. Jeśli uratujemy panne Evans ona może mieć depresję i dużo obrażeń po wypadku.- powiedział lekarz, choć Justina znał już odpowiedź.

            - Justin  ty nie możesz podjąć takiej decyzji. Zadzwonię do jej matki i ona zdecyduje.- Ryan przerwał ciszę, która była między nimi.

            Rzeczywiście kilka minut później matka Angel weszła do szpitala ze łzami w oczach. Decyzja była trudna, kochała dziecko, które było w łonie matki, swoją wnuczkę, ale swoje własne dziecko kochała wiele, wiele bardziej.

            Kiedy Angel obudziła się kilka godzin później, obok niej był Justin. Jego głowa spoczywała na łóżku obok niej, a jej ręka, była spleciona z jego. Mała łza spłynęła po jej policzku, gdy przypomniała sobie pożegnanie ze swoją córką, z ich córką.

            Drew była śliczna i wiedziała, że życie z nią było by idealne, ale los zdecydował inaczej. Mimo, że ona czuła dużo większy ból i cierpienie, Angel nie czuła teraz nic oprócz ciszy i pustki.

            Głowa Justina się podniosła, gdy poczuł, że oddech Angel się zmienił.

            - Już nie śpisz.- zachrypnięty głos wyszedł z jego ust.

            - Ona była doskonała, tak bardzo jak ja, a jednak tak bardzo jak ty.- wyszeptała.

            - Jaka ona?- Justin spojrzał zdezorientowany na miłość swojego życia.

            - Drew.- Angel uśmiechnęła się.

            - Angel, nie rozumiem. Kto to Drew?- Justin zmarszczył brwi.

            - Drew była Naszą córką.- prawda właśnie wyszła na jaw.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wreszcie powiedziała mu prawdę, tylko czy nie za późno ?! 

Jestem sama z siebie zadowolona, że wstałam dziś rano i przetłumaczyłam ten rozdział, ale to jest tylko i wyłącznie dzięki Waszym komentarzom. 

Kocham Was <3

Do końca opowiadania zostało już tylko 4 rozdziały. Następny będzie prawdopodobnie w następny weekend.

Pytania----> Ask

Informowani----> Info
Twitter----> @justadream97

Komentujcie i jeszcze raz Dziękuje, że Czytacie <3 <3

Buziaki Kasia <3